Yusuf, sabah uyandığı andan gece yatağa girdiği ana kadar her zaman kıpır kıpırdır. Annesi her zaman, Yusuf’un rahminden tekmeleyerek ve çığlık atarak çıktığını ve o zamandan beri hareket etmeyi bırakmadığını söyler. Tabiatı itibarıyla tatlı bir çocuktur, ancak öğretmenleri, ebeveynleri ve arkadaşlarıyla her zaman problemler yaşamaktadır. Kazara bir şeyler kırmakta, mont ve çanta gibi temel eşyalarını defalarca kaybetmekte ve sanki hiç yerinde duramamaktadır. Öğretmenleri onun zeki bir çocuk olduğuna inanmaktadır, ancak başladığı hiçbir şeyi bitirmemekte ayrıca o kadar dürtüsel ve hareketlidir ki bu durum okulda öğrenebileceği pek çok şeyi yarım yamalak öğrenmesine neden olmaktadır.
DEHB’li bir çocuk, gündelik hayatını engelleyen sabit bir dikkatsizlik ve / veya hiperaktif ve dürtüsel davranış örüntüleri sergiler (APA, 2013).
Yani DEHB iki şekilde görülebilir; dikkatsizliğe yatkın ya da dürtüselliğe yatkın model. DEHB dendiğinde genelde dürtüsel model akla gelmektedir.
Dikkatsizliğin bazı belirtileri arasında; sürekli dikkat gerektiren görevlerde büyük zorluklar yaşama ve dolayısıyla bunlardan kaçınma (bir sohbeti sürdürmek veya okuma yapmak gibi), kendisine verilen görevleri yerine getirmeme (genellikle okul ödevleri ve diğer görevleri tamamlamada başarısız olmak), düzensizlik (bir şeyleri belli bir düzende yapamama, zamanı yönetememe, işlerini yarım yamalak ve karmaşık yapma) yer alır. Detay gerektiren işlerde kolayca dikkatin dağımlası ve unutkanlık söz konusudur.
Hiperaktivitede, aşırı hareketli ve kıpır kıpır olma, otur dendiğinde hiçbir şekilde sandalyede duramama, örneğin bir restoranda yemek yerken dahi sandalyede yemek bitene kadar oturamama, etrafta koşuşturma ve nesnelere tırmanma, biri soru sorarken, sorunun tamamlanmasını beklemeden cevaplamaya çalışma, sıranın kendisine gelmesini beklemekte güçlük çekip başkalarını rahatsız etme ve kişilerin önüne geçmeye çalışma gibi davranış örüntülerinin yaşanması muhtemeldir.
